GELİŞİMSEL KALÇA DİSPLAZİSİ RADYOLOJİK İZLEMİNDE ASETABULUM VE PROKSİMAL FEMURUN DEĞERLENDİRİLMESİ ASETABULUM AÇISI VE TROKANTER-BAŞ İLİŞKİSİ DEĞERLENDİRMESİNİN GÜVENİRLİĞİ
Hakan ÖMEROĞLU1, Haluk AĞUŞ2, Ali BİÇİMOĞLU3, Yücel TÜMER4
1Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Eskişehir
2SSK Tepecik Eğitim Hastanesi 2. Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İzmir
3Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi 3. Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Ankara
4Ortopedi ve Travmatoloji Tedavi Merkezi, Ankara
Keywords: Gelişimsel Kalça Displazisi, Asetabulum, Proksimal Femur.
Abstract
Amaç: Bu çalışmanın amacı gelişimsel kalça displazisinin (GKD) radyolojik değerlendirmesinde kullanılan iki ayrı yöntemin güvenirliğini araştırmaktır. Hastalar ve
Yöntem: 33 hastanın 51 ameliyatlı 15 sağlam olmak üzere 66 kalçasının son radyografileri Pediatrik Ortopedi ile ilgilenen 4 gözlemci tarafından bir ay arayla iki defa değerlendirildi. Asetabular açı (Sharp) klasik yöntemde asetabulumun en dış kenarından, modifiye yöntemde tavandaki sklerozun en dış kenarından ölçüldü. Trokanter-baş ilişkisi Kalamchi ve MacEwen tarafından tanımlanan kriterlere göre yapıldı.
Bulgular: Asetabular açı ölçümünde klasik ve modifiye yöntemlerin ölçüm ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı. Gözlemcilerin kendi içindeki uyumu (intraobserver) modifiye yöntemde klasik yönteme oranla az da olsa daha iyi bulundu. Gözlemcilerarası (interobserver) uyumda ise her iki yöntem arasında belirgin bir farklılık gözlenmedi. Trokanter-baş ilişkisinde intraobserver uyum iyi, interobserver uyum orta derecede bulundu.
Sonuç: GKD’nin radyolojik değerlen-dirmesinde doğru yorumlarda bulunabilmek için birden fazla parametre kullanılmalıdır. Güvenirlikleri yeterli derecede olan asetabular açı ve trokanter-baş ilişkisi değerlendirmesi bu parametrelerdendirler. Asetabular açı ölçülürken asetabulum tavanındaki sklerozun en dış kenarının ölçülmesi daha doğru yorumlarda bulunulmasını sağlayabilir.